Substancje zapalające

Koktajl Mołotowa

- butelka szklana (nie plastikowa)
- bęzyna
- olej napędowy

Bierzesz butelkę napełniasz ją benzyną do trzy czwarte objętości i dodajesz trochę jakiegoś oleju by koktajl dobrze się przyczepił np. ściany. Następnie należy wziąść kawałek szmaty wetknąć ją w szyjkę butelki podpalić i wyrzucić.

Otrzymanie zimnego płomienia

- fosfor biały
- dwutlenek węgla
- statyw
- zlewka 500 cm³
- probówka
- korek z dwoma rurkami

Do probówki wrzucamy 1 g fosforu białego, zatykamy ją korkiem z dwiema rurkami i wstawiamy do zlewki z wodš. Rurkš sięgajšcš prawie dna naczynia wprowadzamy dwutlenek węgla. Następnie podgrzewamy wodę. Fosfor topi się i pod wpływem strumienia dwutlenku węgla, ulega rozpyleniu i w tej formie wydostaje się na zewnštrz. W zetknięciu z powietrzem ulega samo zapaleniu, dajšc zielonkawy zimny płomień.

Napalmy

1 sposób

- benzyna
- nafta
- styropian
- kostka mydła

Najprostsza substancja palna to mieszanina nafty oraz benzyny objętościowo 50:50. Była ona używana przez Niemców podczas II wojny światowej. Należy rozpuścić styropian w benzynie w takiej ilości, żeby więcej się nie dało. Weź kostkę mydła, zrób z niej wiórki (nożem, tarką do jarzyn itp.). Weź tyle benzyny ekstrakcyjnej ile masz wiórków (objętościowo). Następnie ogrzej na łaźni wodnej benzynę ekstrakcyjną. Dosypuj mydła powoli, cały czas mieszając. Całość powinna mieć konsystencję dżemu. Jeżeli będzie za gęste, należy dodać benzyny.

UWAGA!!!
Jest to substancja łatwo palna mająca zdolność przyklejania się do różnych rzeczy ( np. czołg ), mieszanka ta nie powinna być przechowywana przez dłuższy czas.

2 sposób

Mieszanina roztworów białego fosforu i polistyrenq rozpuścić w benzynie (do oporu). Temperatura płomienia ok. 1200 °

Napalmy oparte na białku jajka

- objętościowych benzyny ekstrakcyjnej 85 %
- białka kurzego 14 %

oraz zależnie od stanu posiadania jeden z następujących składników :

- soli kuchennej 1 % lub
- cukru 2 %
- saletry azotowej 1 %
- węglanu sodu 2 %
- sody oczyszczonej 1 %

Oddzielić białko od żółtka. Wlać je do naczynia i dodać benzynę. Wsypać dodatek do mieszaniny i pomieszać czasami dopóki nie zgęstnieje (ok. 10 min.). Zachować szczególn(c) ostrożność. Nie pracować w pobliżu źródeł otwartego ognia.

Napalm właściwy

mieszanina soli glinowych kwasu naftenowego oraz palmitynowego z benzyną i substancją zagęszczającą.

UWAGA!!!
Patrz wyżej

Przemiana fosforu czerwonego w biały

1 sposób

- fosfor czerwony
- probówka
- wata szklana
- palnik
- statyw z łapą
- szczypce
- parownica

Fosfor czerwony umieszczamy w probówce w ilości 1,5 g. Otwór wylotowy probówki zatykamy watą szklaną i probówkę umieszczamy w łapie statywu. Probówkę ogrzewamy pod wyciągiem w ciemności lub na powietrzu. Podczas ogrzewania od czasu do czasu należy probówkę usunąć z nad palnika. Czasem można zaobserwować świecenie fosforu w probówce. Po zakończeniu przemiany usuwamy szczypcami watę szklaną z probówki i kładziemy ją do parownicy.

2 sposób

- fosfor czerwony
- dwutlenek węgla
- probówka
- korek z dwiema rurkami
- statyw z łapą
- 2 ściskacze

W probówce umieszczamy 1,5 g fosforu czerwonego i zatykamy ja korkiem z dwoma rurkami. N końcu każdej z nich powinien znajdować się wężyk gumowy ze ściskaczem. Rurkę sięgającą prawie dna naczynia łączymy z urządzeniem, które będzie nam dostarczać dwutlenek węgla. Zwalniamy ściskacze i przez probówkę przepuszczamy dwutlenek węgla. Po całkowitym wyparciu powietrza z aparatu przerywamy dopływ gazu, i zaciskamy ściskacz na rurce do urządzenia. Następnie ogrzewamy probówkę z fosforem. Po pewnym czasie na ściankach pojawią się kropelki płynnego fosforu. Przerywamy ogrzewanie i zaciskamy drugi ściskacz. Po ostygnięciu probówki jej ścianki pokryją się białym, ewentualnie żółtym nalotu białego.

UWAGA!!!
Fosfor biały jest silnie trujący, dlatego używając go należy zachować dużą ostrożność.

Samozapalenie się fosforu

- fosfor biały
- dwusiarczek węgla
- probówka
- szczypce
- rękawice

Osuszony kawałek fosforu białego rozpuszczamy w dwusiarczku węgla. Otrzymanym roztworem polewamy ujętą w szczypce bibułę. Po wyparowaniu dwusiarczku pozostaje sam fosfor. Bibuła ciemnieje i zapala się.

UWAGA!!!
Fosfor biały jak i disiarczek węgla są substancjami bardzo trującymi, dlatego należy się z nimi obchodzić bardzo ostrożnie. Do doświadczenia koniecznie trzeba założyć rękawiczki.

Samozapalne gazy

- magnez
- piasek kwarcowy lub ziemia okrzemkowa
- stężony kwas solny
- probówka
- wata szklana
- statyw
- miseczka z wodą

Mieszamy dokładnie 2 g sproszkowanego magnezu i 1 g piasku. Mieszaninę umieszczamy w zwykłej probówce, zamykamy probówkę zwitkiem waty szklanej i mocujemy skośnie w statywie. Probówkę ogrzewamy mocno płomieniem aż nastąpi reakcja z jednoczesnym rozżarzaniem zawartości. Probówka w wielu miejscach jest popękana. Tłuczemy tłuczkiem ostrożnie dolnš część probówki i pincetš wyciągamy kawałki szkła z produktu. Produkt umieszczamy w miseczce z wodą i dodajemy parę ml kwasu solnego. Zaczyna wydzielać się gaz, który po zetknięciu się z powierzchnią spala się z trzaskiem.

UWAGA!!!
Doświadczenie musi być przeprowadzane na powietrzu.

Spalanie fosforu pod wodą

- fosfor biały
- chloran potasu
- kwas siarkowy
- statyw z łapą
- probówka
- pipeta

Do probówki wsypujemy chloran potasu ok. 1 g, i napełniamy do polowy objętości wodą. Potem wrzucamy ziarenko fosforu białego. Za pomocą wprowadzonej do samego dna pipety wpuszczamy po kropli kwas siarkowy. Pojawiają się białe błyski zapalającego się fosforu białego. W wyniku reakcji p�;;;;wstaje najpierw dwutlenek chloru.

3 KClO₃ 3 H₂SO₄ -> 3 KHSO₄ + HClO₄ + 2 ClO₂ +2 H₂O

który ulega rozpadowi z wydzieleniem tlenu

2 ClO₂ -> 2 Cl + 2 O₂

Mieszaniny samozapalne

Mieszanina samozapalna 1

- nadmanganian potasu
- gliceryna

Rozdrobnij w moździerze kryształki nadmanganianu potasu i usyp je w stożek na płytce ognioodpornej. Za pomocą wkraplacza wlej 3 krople gliceryny na stożek nadmanganianu potasu. Po upływie 1- 3 minut powstanie wysoki liliowy płomień i snop rozbłyskujących iskier. Początkowe względnie powolne utlenianie gliceryny nadmanganianem potasu ulega znacznemu przyspieszeniu ze wzrostem ilości wytwarzanego ciepła, aby w końcu doprowadzić do samozapłonu substratów. Gliceryna w obecności silnego utleniacza, jakim jest nadmanganian potasu utlenia się do dwutlenku węgla i wody. Proces ten można zilustrować równaniem reakcji:

14 KMnO₄+ 4 C₃H₅ (OH) ₃-> 7 K₂CO₃ + 7 Mn₂O₃+ 5 CO_" + 16 H₂O

UWAGA!!!
Wykonywać z dala od substancji palnych.

Mieszanina samozapalna 2

- azotan amonu lub potasu 50 %
- cynk 50 %

To też dość znana mieszanka. Oba składniki dokładnie zmielić, a następnie zmieszać. Z mieszanki usypać górkę, a na sam czubek trzeba kapnąć 1-ną kroplę wody. Kopiec zacznie chwilę później syczeć i zacznie wydobywać się z niego dym. po czym całość zapali się i może troszkę wybuchnąć.

UWAGA!!!
Pod żadnym pozorem nie przechowywać gotowej mieszanki. Troszkę wilgoci może spowodować SAMOZAPŁON lub wybuch (zwłaszcza jeśli mieszanka jest w pojemniku).

Tańczący płomyczek fosforu

- wodorofosforan amonowo-sodowy
- cynk
- palnik
- probówka

W zwykłej probówce ogrzewamy 4 g wodorofosforanu amonowo-sodowego. Wydziela się woda i amoniak. Gdy przestaną wydzielać się pęcherzyki i metafosforan sodu zostanie stopiony, do naczynia wsypujemy małe kawałki cynku. Cynk stapia się i tworzą się na nim małe pęcherzyki par fosforu. Gdy pęcherzyki zetkną się z powietrzem spalają się z trzaskiem jasnym płomieniem. Proces zachodzi w myśl reakcji

3 NaPO₃ + 5 Zn -> Na₃PO₄ + 5 ZnO + 2 P

Mieszaniny termitowe

Termit właściwy

- tlenek metalu ciężkiego (Fe₃O₄, Fe₂O₃, Cr₂O₃ ) 75%
- pył aluminiowy 25 %

Tlenek można uzyskać w wyniku reakcji:

żelazowo - żalaziawy

FeSO₄ + Fe₂(SO₄)₃ + 8 NH₄OH -> Fe₃O₄ . 4 H₂O + 4 (NH₄)₂SO₄

Żelaza III

Chromu III

K₂Cr₂O₇ + T -> Cr₂O₃ + K₂O

Sporzšdzamy mieszaninę tlenku żelaza III i aluminium (wszystkie substancje muszš być dobrze rozdrobnione). W połówce cegły wykonujemy płytkie wgłębienie, takie aby zmieściły się w nim 2-3 łyżeczki proszku. Cegłę kładziemy na grubej warstwie suchego piasku, poczym do zagłębienia wsypujemy 2-3 łyżeczki otrzymanej mieszaniny i lekko ubijamy jš. Do zapoczštkowania reakcji można użyć zapalonej wstążki magnezowej (zapalona płonie oślepiającym płomieniem i wytwarza dość wysokš temperaturę niezbędna do zapalenia mieszaniny Fe₃O₄ i Al) ale jeśli jej nie masz możemy użyć zapalnika do termitów. Na powierzchnię termitu wsypujemy niewielkš ilosć mieszaniny zapalajšcej i lekko jš ubijamy. Następnie wtykamy w ten koczyk kawałek lontu i podpalamy. Objawem zapoczątkowania reakcji będzie coraz silniejsze rozżarzanie się mieszaniny aż do temp. białego żaru (temp. dochodzi do 3500 °C). Gdy wszystko ostygnie, na dnie wgłębienia znajdziesz twardą, stopioną kuleczkę. Jest to niemal czysty metal. Proces zachodzi w myśl reakcji:

Me₂O₃ + 2 Al. -> Al₂O₃ + 2 Me + Q

Termit, jest stosowana w przemyśle do spawania szyn. Natomiast w reakcji aluminium z tlenkami chromu, molibdenu i wanadu obecnie powszechnie otrzymuje się te bardzo wysoko topliwe metale w stanie wolnym. Metoda uzyskiwania metali przez redukcję ich tlenków glinem nosi nazwę aluminotermii, ponieważ jest to reakcja egzotermiczna.

UWAGA !!!
Ze względu na bardzo wysoką temperaturę całe doświadczenie należy przeprowadzać na powietrzu i bardzo ostrożnie.

Termit manganowy

- aluminium 50 %
- nadmanganian potasu 50 %

Mieszanina pyłu aluminiowego mieszamy z nadmanganianem potasu (wszystkie substancje muszš być dobrze rozdrobnione). Następnie mieszaninę umieszczamy na czymś nie palnym i zapalamy. Przy mieszaninie tej nie takiego kłopotu z zapalaniem jak w klasycznym termicie. Równanie reakcji:

2 Al + 2 KMnO₄ -> K₂O + 2 MnO₂ + Al₂O₃+ Q

Termit z formy

Termit odlewany: według tej formuły może być odlewany do form lub pojemników, później twardniejąc. Ten termit nie produkuje tyle żelaza ile zwykły, ale tworzy żużel który długo pozostaje płynny. Należy wziąć:

- gipsu modelarskiego 30 %
- pyłu aluminium 30 %
- tlenku żelaza 40 %

Wymieszać wszystko razem, dodać tyle wody aby zarobić mieszaninę do konsystencji śmietany. Odlać w formie i zostawić do całkowitego wyschnięcia ( ok. 12 godzin). Po wyschnięciu całość lub część można zapalić na dworze. W tym celu bierzemy termit i stawiamy go na cegle lub betonie. dla lepszego zapalenia możemy dodać do mieszanki trochę zapalnika.

Termit fosforanowy

- fosforan wapnia 75 %
- aluminium 25 %

Fosforan wapnia rozdrabniamy w moździeżu. Następnie substancje ostrożnie mieszamy ze sobą. Po zmiezaniu z mieszaniny usypujemy kopczyk i już można go podalić.

UWAGA!!!
Zawiera on w swoim składzie fosforan wapnia. Podczas spalania tworzy się fosforek wapnia, który w kontakcie z wodą uwalnia fosforowodór ulegający samozapłonowi.

zapalniki do termitów

1 sposób

BaO₂ 87,7 %
Mg 12,3 %

2 sposób

BaO₂ 15,2 %
Al 84,8 %